Bilmezsin kaç kulu sevindirdiğini gülüşünle
Yakarsın ne yürekleri yan bakışınla bile
Sen bilmezsin kaç kişi geceledi seni düşüne düşüne
Sen uçuşa uçuşa koşarken
Kaç bağır kahroldu peşinden
Rüzgarın nefes, endamın gövde oldu nicelerine
Sen bilmezsin ama onlar bunlarla yetindi hiç şikayet etmeden
Sevinme, bu böyle sürüp gidecek değil
Elbet bir gün kuruyup tükenecek uğruna solan çiçekler
Ama yağmur durdu diye tohum kök salmayı bırakır mı hiç?
Bu canlar senden kolay vazgeçecek değil
Yolun sonunda ardına baktığında
Uğrunda eriyip gitmiş içi boş bedenler göreceksin
Ruhları kendilerini sana feda etmiş,
"Geride ne yıkıntılar bıraktım?" diyeceksin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder