Çatlağı Bulun

Apaydınlıktı etraf sonra karardı
Ne hayat, ne de hayat belirtisi vardı.

Uzun süre karanlıktı önce
Umut bitmişti inanç da öyle...

Sonra karanlığın içine ışık sızdı
Kara delikteki çatlak çatırdadı.

İnanç ayaklandı arkasından hayat başladı
Umut şöyle bir gerinip çıktı saklandığı yerden.

Neşe baş gösterdi çatlağın içinden
Çatlağı aşıp aydınlığa çıkmanın heyecanı sardı her yanı.

Uykusundan uyandı yüce aslan
Esnedi, titredi ve kendine geldi

Hazırdı karanlığı terk etmeye
Onu yıllarca hapsettiği kendi tutsaklığına gark etmeye

Karar verdi etraflıca düşünmemeye
Aklına neresi gelirse o yöne esmeye

Tam çıkacakken çatlaktan, aydınlık son buldu
Çatlak kapandı, tıkandı önündeki yol

Onca yılın karanlığının yükü üstünde,
Sığamamıştı çatlağın küçük bedenine

O an anladı ki; açtı umut etmeye
Sabretmek, beklemek onu mum gibi tüketmişti içten içe

Ne var ki ya hayallerini küçültecekti çatlağa sığabilmek için
Ya da daha çok sabredip çatlağı büyütecekti içinden geçebilmek için

Aydınlık güzel şey, pahalı hediye
Bedelini ödemek için yetmez bunca zaman anlık heyecanları biriktirmeye.

İşte buydu aydınlığı keşfediş
Sonra tekrar karanlığa terk ediliş.