Feminizmin birçok çeşidi var. Ayrılıkçı feminizm var, ruhsal feminizm var, islamcı feminizm var, lezbiyen feminizm var, marksist feminizm var, eşitlikçi feminizm var, var oğlu var. Almış başını gitmiş seç beğen al. Bunların arasında erkek düşmanlığını kapsayanı da illa ki vardır.
Erkeklerin gözünden, büyük ihtimalle, çok itici görünen bir durumdur bu. Çünkü kadınların gözünde de; sürekli kadınları iğneleyen, eleştiren erkekler; "kıro, maganda, odun, öküz" olarak adlandırılıyorlar halk tabiriyle.
Yüzyıllardır bu iki farklı cinsiyetin anlaşmasını bekliyoruz. Çok doğal olarak anlaşamayınca da "kadınları anlamak imkansız" "erkeklerin hepsi aynı" tarzında klişe sözler çıkıyor ortaya. Farklı kulvarlarda seyreden iki farklı üretimin anlaşmasını, uyuşmasını, aynı şeylerden zevk almasını beklemek bence aptallık. Herkesi olduğu gibi kabul etmek her ne kadar zor olsa da, bazı şeylerin sadece doğaları gereği öyle olduğunu kabullenmemiz gerek.
Erkeklerle kadınların karşılıklı hakaret içerikli münazaralar eşliğinde aynı yerde var olamayacağı yadsınamaz bir gerçek. Her ne kadar iki taraf da birbirini eleştirse, kendince analizler yapsa, hatta bazıları abartıya kaçıp mütemadiyen karşı cinse kin kussa da, birbirimiz olmadan yapamayacağımız aşikar. Gerek doğamız, gerek ruh sağlığımız gerekse vücut yapımız bizi ayrılmaz zıt kutuplar haline getiriyor. Nitekim zıt kutupların birbirini çektiğini bilmeyen yoktur. O yüzden kin kusan, hakaret içerikli, fazla coşkulu nafile eleştirileri bir kenara bırakıp "ne seninle ne sensiz" klişesini kabul etmekte fayda var. Ne de olsa bu memnuniyetsiz eleştirilerle iki tarafı da değiştiremeyeceğimiz ortada.
Zaten bu iki tür birbirini anlayamasın diye yaratılmış. Meydana geliş amacı dışında bir mucize beklemek uçarılıktan başka bir şey değil. Uyumsuz iki puzzle parçasını birleştirmeye çalışmak nafile bir uğraş ancak her parça aynı zamanda bütün puzzle'ın içinde bir yere sahip. Bu yüzden de parçalar birebir uymasalar da birinden biri olmazsa puzzle tamamlanamaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder