İnadım İnat

Küçüklüğümden beri inadım inattır benim. İnadına, "yap" denilen şeyi yapmam. Eskiden beri böyleyim.

-"Ali git ekmeği getir" getirmezdim. 

-"Ali git bir koşu bakkaldan şeker al" almazdım.

İnanır mısınız inat uğruna çişimi bile tutardım. 

Az mı sürüklediler tuvalet fayanslarında, az mı oraya buraya notlar yazdılar "tuvalet zamanı" diye. Komik biliyorum; ama ne yaparsınız can çıkar huy çıkmaz derler.

Geçerli bir dayanağım da yoktu. Sözde başkası söylüyor ya bana ne yapacağımı, kimse karışamaz ya bana, en güçlü bendim! Ben ne yapmak istersem onu yapardım başkalarının bana emrettiğini değil!

Bunun kronik bir hastalık haline dönüşeceğini bilemezdim tabi o zamanlar. Eğer bilseydim; emin olun ki bırakırdım çişimi tutmayı, bakkala da giderdim, ekmeği de getirirdim... 

İlkokulda ödevlerimi yapmazdım sırf öğretmenler "yap" dedi diye. Annemin elini tutmazdım karşıdan karşıya geçerken ezilmek pahasına da olsa. Ailemin sözünü zaten hiç dinlemezdim en çok emir verenler onlardı çünkü. Bu illet huyum yüzünden bencil, umursamaz biri olup çıktım. Daha doğrusu bu hastalığı bilmeyenlere göre böyle bir insandım. Bilmezlerdi içimde fırtınalar koparken sanki canlı bir varlıkmış gibi bedenimi sabitleyen bu inadın ne meret bir şey olduğunu. Acı bile yetemedi bu illetin bedenimi serbest bırakmasına. 

Hiç unutmuyorum o güneşli ama dondurucu günü. Eve yürüyerek döndüğüm için hatırlıyorum belki de havayı. Kulaklarımda çınlayan siren seslerini bugün bile duyarım bazen. Gözümün önüne gelir kaza yapmış arabalardan fırlayan yaralı insanlar. Özellikle bir arabanın rengi tanıdık gelir, içinden çıkan yaralı daha da tanıdık. Babam kadar tanıdık...

Yaklaşırım ölü gibi yatan kanlı bedene. Yaklaştıkça kalbim sıkışır ama aldırmam. O anda bir ses çalınır kulağıma.

"Sedyeyi oraya kadar yetiştiremiyoruz sevabına bir el at kardeşim. Hadisene ne duruyorsun acelemiz var yardım etsene ölsün mü adamlar!"

Sihirli kelimeler:"emir kipini kapsayan her şey"

Donup kalırım her zamanki gibi. Bedenimi esir alır o illet. Etrafımdaki koşuşturmalara aldırmadan önümde yerde yatan adamın feri gitmiş gözlerine kayar bakışlarım. Dedim ya size inadım inattır benim.