Neden hep başkalarına tabi olduğumu düşünüyorum çoğu zaman. Her seferinde "bundan sonra daha bencil olacağım" tarzı içsel cümlelerle bitiyor düşüncelerim. Her seferinde daha da başarısız olarak tutamıyorum kendime verdiğim sözleri. Kafamda hayali bir durum yaratıyor ve kendimi ona inandırıyorum gerçeği görmezden gelerek. Emek vererek ya da emek olmasa da sırf zaman harcanmış olduğu için yıkıp atamadığım köprüler neden oluyor buna. Pire için yorgan yakmamak uğruna katlanıyorum her seferinde bir türlü öğrenemediğim hayal kırıklığı sonuçlu olaylara. Tarih kendini ufak çaplı da olsa tekerrür ediyor ve ben ne yazık ki hiçbir zaman akıllanmıyorum, akıllanamıyorum.
Defalarca soruyorum kendime "neden?" diye. Verilen cevap hep aynı: "sen daha az bencilsin diye." Böylece acı da olsa gerçekliği kavramış oluyorum. İnsanların bencil diye adlandırıp kaçtıkları insanlarla aynı özellikleri göstermeleri bana bu dünyanın bencilliklerden kaçınılamaz olduğunu gösteriyor. Ve yine her zaman yaptığım gibi; "hiç yoktan iyidir" düşüncesiyle elimdekine razı olarak, geçen onca zamanın bana kattıklarına yaslayarak sırtımı, bir sonraki hayal kırıklığıma dek uyku moduna geçiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder